Het plaatsje Caernarfor in Wales telt 9611 inwoners en een immens kasteel, Caernarfor Castle. De geschiedenis heeft drie beroemde inwoners voortgebracht leert ons de almachtige Wikipedia. Koning van Engeland Eduard II (1284-1327), voetballer Ray Mielczarek (1946-2013) en trainer Barry Hughes. De overeenkomst met Mielczarek is dat zij beiden hun loopbaan als voetballer vroegtijdig moesten opgeven vanwege blessures.
Hughes waagde in 1960 de oversteek naar het Europese vasteland en begon zijn trainersloopbaan in Alkmaar. In 1967 werd Hughes aangesteld als hoofdtrainer van de HFC Haarlem. Inmiddels was hij al reeds in het huwelijksbootje gestapt met Elles Berger. Dochter van de directeur van het Olympisch Stadion en al hard op weg om een televisiepersoonlijkheid te worden als omroepster van de VARA.
Hughes en Haarlem was een goed, maar complex huwelijk. De extravagante Brit in een naar binnen gekeerde, enigszins elitaire vereniging met altijd een lege portemonnee en dito tribunes. Hughes heeft werkelijk alles uit de kast gehaald om het legioen naar de Jan Gijzenkade te laten komen. Zijn enthousiasme kende geen grenzen. Als het moest ging Hughes persoonlijk supporters met de stadsbus ophalen.
Er gebeurde in die periode veel. Niet alles had met voetbal te maken: Alice Cooper de toenmalige shockrockgod uit de VS kreeg op de middenstip een gouden bal en Vera Lynn zong een verzetsliedje uit de WO II. Niets was Hughes te dol om de tribunes gevuld te krijgen.
Naast zijn entertainende eigenschappen was Hughes ook gewoon een goede trainer. Hij kon spelers motiveren en bedreef psychologie van de koude grond waar de spelers wel gevoelig voor waren. Hughes was warm en mensgericht en kon zelfs de vader van Ruud Gullit overhalen om toch vooral zijn zoon bij Haarlem te laten debuteren in het betaalde voetbal. Bijna was Frank Rijkaard met hem meegegaan.
Haarlem behaalde successen onder Hughes. Promoveerde naar de eredivisie, maar vloog er ook af en toe weer uit. Onder Hughes kwamen ook Engelse spelers, zoals Douglas George en Keith Masefield. Spelers met dezelfde inzet en passie als Hughes. Met de al eerder genoemde komst van Ruud Gullit legde Hughes eindjaren’70 de basis voor misschien wel het beste elftal van de club in haar historie. Zijn opvolger Hans van Doorneveld plukte hier mede de vruchten van. In het rijtje markante trainers van de club verdient Barry Hughes een ereplaats.
De stad is bezig met een stedelijke visie op de plek waar het voor de club begon en eindigde. Het zou een mooi eerbetoon zijn als er in de toekomst ergens een paar jongens een balletje trappen op het Barry Hughesplein. Een voetbalman met een roodblauw hart is heengegaan!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.